.

صفحه اصلی

سوالات متداول درباره نوروفیدبک

تدوین : دنیا نهضت – روانشناس

استفاده از نوروفیدبک برای چه سنی مناسب است؟

نوروفیدبک می‌تواند از حدود سن ۵ یا ۶ سالگی به بعد مورد استفاده قرار گیرد. بهترین زمان برای شروع، خصوصاً در مورد اختلالات یادگیری یا ADHD، سنین مدرسه ابتدایی است، زیرا مغز در این سنین قابلیت یادگیری و تنظیم خود را بهتر نشان می‌دهد.

آیا پس از پایان دوره درمان، علائم باز می‌گردند؟

اثربخشی نوروفیدبک به تکمیل دوره درمان بستگی دارد. این روش نوعی یادگیری مغزی است؛ مغز مهارت تنظیم خود را می‌آموزد و همانند رانندگی فراموش نمی‌شود. برای نتایج پایدار، تکمیل جلسات، رعایت دستورالعمل‌های درمانگر و همکاری خانواده ضروری است.

عوارض جانبی نوروفیدبک چیست؟

تا کنون عوارض جدی یا پایدار گزارش نشده است. در موارد نادر، افراد ممکن است در چند جلسه اول سردرد، احساس سبکی یا سرگیجه را تجربه کنند که معمولاً موقتی است.

آیا نوروفیدبک درمان قطعی است؟

هیچ درمانی به طور ۱۰۰٪ قطعی نیست. موفقیت نوروفیدبک به عوامل متعددی بستگی دارد؛ از جمله شدت مشکل، زمان شروع درمان، همکاری فرد و خانواده، حضور منظم در جلسات و مهارت درمانگر. انگیزه و پیگیری مداوم نقش مهمی در نتیجه دارد.

چه تعداد جلسه برای درمان نیاز است؟

نوروفیدبک نوعی یادگیری است و مدت زمان لازم برای تسلط مغز بر تنظیم امواج، فردی است. معمولاً بین ۳۰ تا ۴۰ جلسه لازم است، اما شدت اختلال و الگوهای مغزی (QEEG) می‌تواند تعداد جلسات را تغییر دهد.

میزان موفقیت نوروفیدبک چقدر است؟

در اختلالاتی مانند ADHD، موفقیت درمان تا ۸۰٪ گزارش شده است. در سایر شرایط، این میزان کمتر است. ترکیب نوروفیدبک با درمان‌های دارویی و روانشناختی معمول، درصد موفقیت را افزایش می‌دهد. تحقیقات نشان داده‌اند که نوروفیدبک برای افسردگی، اضطراب، اختلالات یادگیری، میگرن نیز مفید است.

مدت زمان هر جلسه چقدر است؟

هر جلسه معمولاً بین ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می‌کشد و بسته به نیاز درمانی، از تکنیک‌های مختلف نوروفیدبک استفاده می‌شود.

آیا باید دارو را هنگام شروع نوروفیدبک قطع کرد؟

قطع دارو فقط تحت نظر پزشک و با هماهنگی مرکز درمانی امکان‌پذیر است. در برخی موارد، می‌توان بدون دارو نیز نوروفیدبک انجام داد. همچنین نوروفیدبک منظم می‌تواند مصرف دارو را تحت نظر پزشک کاهش دهد.

تغییرات حاصل از نوروفیدبک چه زمانی قابل مشاهده است؟

به دلیل ماهیت یادگیری این روش، تغییرات در جلسات ابتدایی معمولاً قابل مشاهده نیستند. اغلب اثرات اولیه بین جلسه ۱۰ تا ۱۵ ظاهر می‌شوند. در صورت عدم مشاهده پیشرفت، روند درمان بازبینی می‌شود.

نوروفیدبک برای چه افرادی مناسب است؟

این روش برای افرادی که مایل به افزایش تمرکز، بهبود عملکرد ذهنی، کاهش افسردگی یا میگرن هستند مناسب است. افرادی که تعهد کافی داشته باشند و بتوانند هفته‌ای حداقل دو جلسه برای ۳۰ تا ۴۰ جلسه حضور یابند، بیشترین بهره را خواهند برد.

امواج مغزی چیست و چگونه کار می‌کنند؟

تمام احساسات، افکار و رفتارهای انسان از ارتباط میان میلیاردها نورون در مغز سرچشمه می‌گیرد. این ارتباطات به شکل پالس‌های الکتریکی انجام می‌شوند که به آن‌ها امواج مغزی گفته می‌شود.
این امواج با دستگاهی به نام الکتروانسفالوگراف (EEG) و حسگرهایی که روی پوست سر قرار می‌گیرند، قابل شناسایی‌اند. در واقع، امواج مغزی بازتابی از سطح هوشیاری، تمرکز ذهن و وضعیت درونی ما هستند.

می‌توان امواج مغزی را به نت‌های موسیقی تشبیه کرد؛ امواج کندتر مانند صدای طبل، آرام و عمیق‌اند و امواج سریع‌تر مثل صدای فلوت، ظریف و پیچیده. مغز ما همچون یک سمفونی، این امواج را با هم هماهنگ می‌کند تا تعادل ذهنی و احساسی حفظ شود.

تدوین و گردآوری : دنیا نهضت – روانشناس

انواع امواج مغزی و نقش آن‌ها

امواج مغزی بر اساس سرعت نوسان خود (بر حسب هرتز) به چند دسته تقسیم می‌شوند. هرکدام از این امواج با حالت‌های خاص ذهنی و رفتاری ارتباط دارند.

۱. امواج دلتا (۰ تا ۳ هرتز)

کندترین و عمیق‌ترین امواج مغزی هستند. در خواب عمیق و مدیتیشن‌های سنگین ظاهر می‌شوند و نقش مهمی در ترمیم بدن، تقویت سیستم ایمنی و بازسازی ذهنی دارند.

۲. امواج تتا (۳ تا ۸ هرتز)

تتا در خواب سبک و مراقبه‌های عمیق غالب است. این امواج ما را به ناخودآگاه متصل کرده و باعث افزایش خلاقیت، شهود و یادگیری درونی می‌شوند. تتا در لحظاتی ظاهر می‌شود که در آستانه‌ی خواب یا بیداری هستیم.

۳. امواج آلفا (۸ تا ۱۲ هرتز)

آلفا امواج آرامش و تمرکز در لحظه‌ی حال هستند. وقتی ذهن آرام است اما همچنان هشیار، آلفا غالب می‌شود. این وضعیت به هماهنگی ذهن و بدن، کاهش استرس و بهبود تمرکز کمک می‌کند.

۴. امواج بتا (۱۲ تا ۳۸ هرتز)

در زمان فعالیت روزمره، فکر کردن، تصمیم‌گیری و تمرکز، امواج بتا فعال می‌شوند.
بتا سه زیرشاخه دارد:

  • لو-بتا (۱۲ تا ۱۵ هرتز): تمرکز سبک و تفکر آرام
  • بتا میانی (۱۵ تا ۲۲ هرتز): فعالیت ذهنی بالا و هیجان
  • های-بتا (۲۲ تا ۳۸ هرتز): درگیری ذهنی شدید و اضطراب بالا

وقتی بتا بیش از حد فعال باشد، مغز انرژی زیادی مصرف کرده و احساس خستگی یا اضطراب افزایش می‌یابد.

ارتباط امواج مغزی با سلامت روان و جسم

الگوهای امواج مغزی با وضعیت‌های احساسی ما ارتباط مستقیم دارند.
عدم تعادل در این امواج ممکن است باعث اضطراب، افسردگی، بی‌خوابی، ضعف تمرکز و تحریک‌پذیری شود.
برانگیختگی بیش از حد در برخی نواحی مغز با اضطراب و استرس همراه است، در حالی‌که فعالیت کم می‌تواند منجر به افسردگی و کاهش انگیزه شود.
اختلال در ریتم‌های مغزی نیز با مشکلاتی مانند وسواس، میگرن، تیک عصبی، حملات پانیک و حتی اختلال دوقطبی ارتباط دارد.


چگونه می‌توان امواج مغزی را تنظیم کرد؟

هر عاملی که بر ادراک و حالت ذهنی تأثیر بگذارد، قادر است امواج مغزی را تغییر دهد.
از داروهای شیمیایی تا روش‌های طبیعی مانند مدیتیشن، یوگا، تنفس آگاهانه و ریلکسیشن، همگی در تنظیم امواج مؤثرند.
با این حال، یکی از پیشرفته‌ترین روش‌های علمی برای تنظیم امواج مغزی، نوروفیدبک (Neurofeedback) است.
در این روش، با استفاده از بازخورد لحظه‌ای فعالیت مغز، فرد یاد می‌گیرد چگونه الگوهای امواج خود را اصلاح کرده و به تعادل برساند.
نوروفیدبک روشی غیرتهاجمی و ایمن است که می‌تواند در بهبود تمرکز، کاهش اضطراب، افزایش عملکرد ذهنی و ارتقای سلامت روان مؤثر باشد.

امواج مغزی بازتابی از حالات درونی ما هستند و در تمامی لحظات زندگی در حال تغییرند. با شناخت و آموزش صحیح این امواج، می‌توان ذهن را متعادل‌تر، متمرکزتر و آرام‌تر ساخت.
چه از طریق مدیتیشن و تمرین‌های ذهن‌آگاهی و چه با بهره‌گیری از فناوری‌هایی مانند نوروفیدبک، امکان دست‌یابی به آرامش پایدار و عملکرد ذهنی بهتر برای همه فراهم است.

تفاوت نوروفیدبک و تحریک الکتریکی مغز (tDCS): کدام برای شما مناسب‌تر است؟

در سال‌های اخیر، پیشرفت‌های علم عصب‌شناسی روش‌های نوینی را برای بهبود عملکرد مغز معرفی کرده است. دو روش پرکاربرد و محبوب در این حوزه، نوروفیدبک (Neurofeedback) و تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای (tDCS) هستند. هر دو روش با هدف بهبود عملکرد مغز و درمان اختلالات روانی و شناختی طراحی شده‌اند، اما تفاوت‌های بنیادینی در نحوه اثرگذاری، کاربردها و هدف درمانی دارند. در این مقاله به بررسی علمی و کاربردی تفاوت میان نوروفیدبک و tDCS می‌پردازیم.

تدوین و گردآوری : دنیا نهضت – روانشناس

نوروفیدبک چیست؟

نوروفیدبک روشی غیرتهاجمی است که در آن مغز شما با بازخوردهای لحظه‌ای از فعالیت خود آموزش می‌بیند. در این روش، سنسورهایی روی سر قرار می‌گیرند تا امواج مغزی (مثل آلفا، بتا یا تتا) را اندازه‌گیری کنند. سپس نرم‌افزار مخصوص، این امواج را به صوت یا تصویر تبدیل می‌کند تا فرد بتواند در لحظه، از وضعیت ذهنی خود آگاه شود.

به‌عبارتی دیگر، در نوروفیدبک خود مغز یاد می‌گیرد چگونه خودش را تنظیم کند. با تمرین‌های مکرر، فرد قادر می‌شود حالت‌های ذهنی مانند آرامش، تمرکز یا خواب را بهتر کنترل کند.

کاربردهای نوروفیدبک شامل:

  • درمان اضطراب و افسردگی
  • بهبود تمرکز در کودکان مبتلا به ADHD
  • درمان اختلالات خواب
  • بهبود عملکرد شناختی و حافظه

تحریک الکتریکی مغز (tDCS) چیست؟

تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای یا tDCS (Transcranial Direct Current Stimulation) یکی از روش‌های جدید نورو‌مدولاسیون است. در این روش، جریان بسیار ضعیفی از برق (حدود ۱ تا ۲ میلی‌آمپر) از طریق دو الکترود روی پوست سر به نواحی خاصی از مغز اعمال می‌شود.

tDCS باعث می‌شود نورون‌ها کمی تحریک‌پذیرتر یا کم‌تحریک‌تر شوند. این تنظیم فیزیولوژیکی به مغز کمک می‌کند تا سریع‌تر یاد بگیرد یا عملکرد خاصی را بهبود دهد. به همین دلیل، tDCS بیشتر برای افزایش تمرکز، بهبود خلق، کاهش دردهای مزمن و کمک به توان‌بخشی پس از سکته مغزی به‌کار می‌رود.

تفاوت‌های کلیدی نوروفیدبک و tDCS

ویژگینوروفیدبکتحریک الکتریکی مغز (tDCS)
نوع اثرگذاریآموزش مغز از طریق بازخورد (Feedback)تحریک مستقیم مغز با جریان الکتریکی
هدف اصلیتنظیم خودکار فعالیت مغزیتغییر موقت تحریک‌پذیری نورون‌ها
کنترل بیماربیمار نقش فعال دارد (مغز یاد می‌گیرد)بیمار نقش دریافت‌کننده دارد
مدت اثرگذاریاثرات پایدارتر در بلندمدتاثرات سریع اما نیازمند تکرار دوره‌ای
کاربردهااضطراب، ADHD، بی‌خوابی، تمرکزافسردگی، دردهای مزمن، توان‌بخشی، خلق پایین
نحوه انجامثبت و تحلیل امواج مغزی (EEG)اعمال جریان ضعیف الکتریکی به مغز

کدام روش برای من مناسب‌تر است؟

انتخاب بین نوروفیدبک و tDCS بستگی به نوع مشکل و هدف درمانی شما دارد.

  • اگر به دنبال آموزش مغز و تغییرات پایدار در عملکرد ذهنی هستید، نوروفیدبک گزینه بهتری است.
  • اگر هدفتان بهبود سریع علائم افسردگی، اضطراب یا تمرکز است، tDCS می‌تواند نتایج قابل‌توجهی در مدت کوتاه ایجاد کند.

در بسیاری از مراکز درمانی پیشرفته، ترکیب این دو روش نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد تا هم اثر سریع tDCS و هم پایداری نوروفیدبک به‌صورت هم‌زمان حاصل شود.


پشتوانه علمی

مطالعات منتشرشده در مجلاتی مانند NeuroImage و Frontiers in Human Neuroscience نشان داده‌اند که هر دو روش، در بهبود عملکرد مغزی مؤثر هستند؛ با این تفاوت که tDCS بیشتر اثر فیزیولوژیکی دارد در حالی که نوروفیدبک اثر یادگیری‌محور و پایدارتر دارد.

جمع‌بندی

هر دو روش نوروفیدبک و تحریک الکتریکی مغز، از جدیدترین فناوری‌های علمی در حوزه بهبود عملکرد مغز محسوب می‌شوند.
اگر به دنبال افزایش تمرکز، کاهش اضطراب یا بهبود عملکرد ذهنی هستید، مشورت با روانشناس یا روانپزشک می‌تواند بهترین روش درمانی را برای شما تعیین کند.

در نهایت، مغز ما قابل تغییر و آموزش‌پذیر است تنها کافی است راه درست تحریک یا آموزش آن را بدانیم.

tDCS و تمرکز: چگونه مغز را برای عملکرد بهتر تنظیم کنیم

در دنیای پر از حواس‌پرتی امروز، تمرکز و توجه به یک چالش واقعی تبدیل شده است. بسیاری از افراد، از دانش‌آموزان گرفته تا مدیران پرمشغله، از کاهش تمرکز، فراموشی یا خستگی ذهنی شکایت دارند.
در کنار تمرین‌های ذهن‌آگاهی، تغذیه و خواب کافی، یکی از روش‌های علمی که در سال‌های اخیر توجه زیادی جلب کرده، tDCS یا تحریک الکتریکی مستقیم مغز است — روشی غیرتهاجمی برای «بهینه‌سازی عملکرد مغزی».
در این بلاگ توضیح می‌دهیم tDCS چگونه کار می‌کند، چرا می‌تواند تمرکز را افزایش دهد و برای چه کسانی مناسب است.

تدوین و گردآوری : دنیا نهضت – روانشناس

tDCS چیست؟

tDCS (Transcranial Direct Current Stimulation) روشی است که در آن جریان الکتریکی بسیار ضعیف (حدود ۱ تا ۲ میلی‌آمپر) از میان دو الکترود کوچک که روی پوست سر قرار می‌گیرند عبور می‌کند. این جریان به‌قدری ملایم است که فرد تنها کمی گرما یا سوزش خفیف حس می‌کند.
هدف از این کار، تنظیم سطح فعالیت نورون‌ها در بخش‌های خاصی از مغز است — بخش‌هایی که مسئول تمرکز، حافظه کاری و تصمیم‌گیری هستند.

tDCS بر خلاف شوک‌درمانی یا تحریک مغناطیسی (TMS)، جریان شدیدی ندارد و باعث تشنج یا بی‌هوشی نمی‌شود. در واقع، نوعی «ورزش الکتریکی برای مغز» است.


تمرکز چگونه در مغز شکل می‌گیرد؟

تمرکز نتیجه‌ی هماهنگی چند ناحیه از مغز است، به‌ویژه قشر پیش‌پیشانی (PFC) و شبکه توجه در نیم‌کره چپ. این نواحی وقتی به‌درستی با یکدیگر کار می‌کنند، مغز می‌تواند اطلاعات مهم را حفظ کرده و حواس‌پرتی‌ها را فیلتر کند.
اما در شرایط استرس، کم‌خوابی یا حواس‌پرتی مداوم، فعالیت این شبکه‌ها مختل می‌شود. tDCS با تحریک ملایم این نواحی، به مغز کمک می‌کند حالت تمرکزی خود را بازسازی کند.

tDCS چگونه تمرکز را بهبود می‌دهد؟

مطالعات علمی نشان داده‌اند که تحریک الکتریکی پیش‌پیشانی چپ (ناحیه DLPFC) می‌تواند زمان واکنش، حافظه کاری و سرعت تصمیم‌گیری را بهبود دهد.
دانشجویان، ورزشکاران و حتی افرادی که در کارهای ذهنی سنگین (مثل برنامه‌نویسی یا تحلیل داده) فعالیت دارند، در پژوهش‌ها پس از چند جلسه tDCS عملکرد شناختی بهتری نشان داده‌اند.
به زبان ساده، tDCS با افزایش کارایی سلول‌های عصبی، مغز را برای تمرکز و تفکر سریع‌تر «تنظیم مجدد» می‌کند.

البته این به معنی تبدیل شدن به «ابر‌انسان ذهنی» نیست؛ بلکه کمک می‌کند مغز در حالت طبیعی و بهینه خود کار کند — همان حالتی که در آرامش، خواب کافی و انگیزه بالا تجربه می‌کنیم.


جلسات tDCS برای تمرکز چگونه است؟

جلسات معمولاً بین ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشند. درمانگر الکترودها را روی نقاطی از سر قرار می‌دهد که با عملکرد شناختی در ارتباط‌اند. در طول جلسه، فرد می‌تواند مطالعه، تمرین ذهن‌آگاهی یا حتی بازی‌های شناختی انجام دهد.
برای اثرگذاری بهتر، معمولاً ۱۰ تا ۱۵ جلسه پیشنهاد می‌شود.


ایمنی و عوارض احتمالی

tDCS روشی کاملاً غیرتهاجمی است. شایع‌ترین عوارض آن فقط احساس خارش یا قرمزی موقت پوست زیر الکترودهاست. هیچ گزارشی از آسیب مغزی یا اختلال شناختی پایدار در مطالعات علمی وجود ندارد.
با این حال، انجام آن باید تحت نظر متخصص نوروتراپی یا روانشناس آموزش دیده انجام شود تا شدت جریان و محل تحریک به درستی تنظیم شود. افرادی که ضربان‌ساز قلب، ایمپلنت فلزی یا بیماری عصبی خاص دارند، باید پیش از شروع با پزشک مشورت کنند.


آیا tDCS جایگزین تمرین و سبک زندگی سالم است؟

خیر. tDCS ابزار کمکی است، نه جایگزین عادت‌های سالم ذهنی. بهترین نتایج زمانی حاصل می‌شود که این روش در کنار ورزش، تغذیه مناسب، خواب کافی و تمرینات شناختی استفاده شود.
در واقع، tDCS می‌تواند مثل یک “شتاب‌دهنده ذهنی” عمل کند تا تمرین‌ها و یادگیری سریع‌تر و مؤثرتر شوند.

tDCS راهی نوین و علمی برای کمک به بهبود تمرکز، حافظه و عملکرد مغزی است.
اگر احساس می‌کنی ذهنت خسته، آشفته یا بی‌تمرکز شده، شاید زمان آن رسیده باشد که با یک متخصص مشورت کنی.
این روش ساده، بی‌خطر و بدون دارو می‌تواند به مغزت کمک کند دوباره به حالت تعادل و شادابی برگردد درست مثل فشردن دکمه‌ی «تنظیم مجدد» برای ذهن.

tDCS و افسردگی: وقتی مغز نیاز به بازتنظیمی دارد

افسردگی فقط «احساس غمگینی» نیست؛ گاهی نوعی خاموشی در مغز و بدن است. فرد انرژی، انگیزه و حتی حس معنا را از دست می‌دهد. درمان‌های کلاسیک مانند دارودرمانی و روان‌درمانی برای بسیاری از افراد مؤثرند، اما همیشه همه بیماران پاسخ کامل نمی‌گیرند.
در سال‌های اخیر، پژوهشگران راهی تازه برای کمک به مغز افسرده یافته‌اند: تحریک الکتریکی مغز با جریان ضعیف، یا همان tDCS. در این مطلب به زبان ساده می‌گوییم tDCS چیست، چگونه روی افسردگی اثر می‌گذارد و چه کسانی از آن سود می‌برند.

تدوین و گردآوری : دنیا نهضت – روانشناس

tDCS چیست؟

tDCS یا Transcranial Direct Current Stimulation روشی است که با عبور دادن جریان الکتریکی بسیار خفیف (حدود ۱ تا ۲ میلی‌آمپر) از سطح جمجمه، فعالیت نورون‌های مغزی را تنظیم می‌کند.
در این روش، دو الکترود کوچک روی نواحی خاصی از سر قرار داده می‌شود. جریان الکتریکی به‌قدری ضعیف است که فرد تنها کمی سوزن‌سوزن شدن یا گرمای ملایم احساس می‌کند. برخلاف شوک‌درمانی (ECT)، در tDCS خبری از بی‌هوشی یا تشنج نیست؛ تحریک، آرام و کنترل‌شده است.


مغز افسرده چگونه کار می‌کند؟

در افسردگی، نواحی جلویی مغز — به‌ویژه قشر پیش‌پیشانی چپ (Left DLPFC) — فعالیت کمتری دارند، در حالی که بخش راست پیش‌پیشانی و نواحی هیجانی مانند آمیگدالا بیش‌فعال هستند. این ناهماهنگی باعث می‌شود افکار منفی، احساس گناه و بی‌انگیزگی تقویت شوند.
tDCS با تحریک ملایم بخش چپ پیش‌پیشانی، می‌تواند این تعادل را بازیابی کند.

تأثیر tDCS در افسردگی بر اساس پژوهش‌ها

تحقیقات متعددی در سال‌های اخیر نشان داده‌اند که tDCS می‌تواند علائم افسردگی را کاهش دهد، به‌ویژه در افرادی که به دارو پاسخ کامل نمی‌دهند.
متاآنالیزهای معتبر (در مجلاتی مانند Nature و JAMA Psychiatry) نشان داده‌اند که پس از چند هفته درمان با tDCS، خلق، انگیزه و تمرکز بیماران بهبود پیدا می‌کند. حتی برخی مطالعات نشان داده‌اند که ترکیب tDCS با روان‌درمانی یا تمرین‌های ذهن‌آگاهی اثرات پایدارتری به همراه دارد.

البته، اثر tDCS فوری نیست؛ معمولاً پس از چند جلسه (حدود ۸ تا ۱۰ جلسه) تغییرات قابل توجه دیده می‌شود، و برای تثبیت اثر، درمانگر برنامه‌ای ۱۵ تا ۲۰ جلسه‌ای را تنظیم می‌کند.


جلسات tDCS چگونه انجام می‌شود؟

درمانگر با تعیین نقاط دقیق بر اساس نقشه مغزی، دو الکترود را روی سر قرار می‌دهد. جلسه حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد. فرد می‌تواند در این زمان کتاب بخواند، موسیقی گوش دهد یا تمرین ذهن‌آگاهی انجام دهد.
بیشتر افراد این روش را به‌راحتی تحمل می‌کنند. تنها عوارض احتمالی، خارش یا قرمزی موقت زیر الکترودهاست که به سرعت برطرف می‌شود.

برخی کلینیک‌ها از tDCS به همراه برنامه‌های نوروفیدبک یا مدیتیشن هدایت‌شده استفاده می‌کنند تا اثرات درمانی را تقویت کنند.


آیا tDCS می‌تواند جایگزین دارو شود؟

در بسیاری از موارد، tDCS به عنوان درمان کمکی به کار می‌رود، نه جایگزین کامل دارو. اما در مواردی که بیمار تمایل به مصرف دارو ندارد یا عوارض دارویی را تحمل نمی‌کند، می‌تواند گزینه‌ای ایمن‌تر باشد.
تحقیقات نشان داده‌اند که ترکیب tDCS با داروهای ضدافسردگی دوز پایین، پاسخ درمانی را سریع‌تر و پایدارتر می‌کند.


مزایا و ایمنی

  • غیرتهاجمی و بدون نیاز به جراحی
  • عوارض خفیف و گذرا
  • هزینه کمتر نسبت به بسیاری از روش‌های تحریک مغز
  • قابل ترکیب با سایر درمان‌ها (روان‌درمانی، دارو، تمرینات ذهنی)

تنها نکته مهم، انجام آن تحت نظر متخصص نوروتراپی یا روانشناس آشنا با پروتکل tDCS است. افراد دارای ضربان‌ساز قلب یا ایمپلنت فلزی نباید از این روش بدون مشورت پزشکی استفاده کنند.

tDCS روشی نوین و علمی برای کمک به تنظیم فعالیت مغز در افسردگی است. این روش به جای «تحریک زیاد»، به مغز کمک می‌کند دوباره تعادل طبیعی خود را پیدا کند.

tDCS و اضطراب: روش نوین آرام‌سازی مغز

اگر مدتی است با اضطراب‌های مداوم، دلشوره یا افکار نگران‌کننده روبه‌رو هستید و درمان‌های معمول مثل دارو یا روان‌درمانی به اندازه کافی پاسخ‌گو نبوده‌اند، شاید شنیده باشید که امروزه روش‌هایی به نام تحریک الکتریکی مغز هم به کار می‌روند. یکی از این روش‌ها tDCS یا تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه است.

تدوین و گردآوری : دنیا نهضت – روانشناس

tDCS چیست؟

tDCS مخفف Transcranial Direct Current Stimulation است؛ یعنی تحریک مغز با جریان الکتریکی بسیار ضعیف. در این روش دو قطعه کوچک به نام «الکترود» روی سر قرار می‌گیرد. دستگاه، جریانی در حد ۱ تا ۲ میلی‌آمپر از میان این الکترودها عبور می‌دهد که فرد معمولاً فقط احساس گرمای خفیف یا سوزش ملایم در محل تماس دارد.
هدف از این تحریک، تنظیم فعالیت نورون‌های مغزی است. مغز ما با جریان‌های الکتریکی کار می‌کند، و در اضطراب، بعضی از مدارهای عصبی — به‌ویژه بین قشر پیش‌پیشانی (PFC) و آمیگدالا (مرکز ترس و هیجان) — بیش‌فعال یا ناهماهنگ می‌شوند. با tDCS می‌توان این ناهماهنگی را تا حدی تعدیل کرد.


tDCS چگونه اضطراب را کاهش می‌دهد؟

در اضطراب، مغز در حالت «آماده‌باش دائمی» قرار دارد. نواحی جلویی مغز (که مسئول کنترل منطقی هیجانات هستند) معمولاً کمتر فعال می‌شوند، در حالی که مراکز هیجانی مانند آمیگدالا بیش از حد تحریک می‌شوند.
وقتی جریان ضعیف tDCS از بخش جلویی سر (معمولاً ناحیه پیش‌پیشانی چپ) عبور می‌کند، باعث افزایش کارایی شبکه‌های تنظیم هیجان می‌شود. در نتیجه، مغز بهتر می‌تواند احساس نگرانی یا تنش را کنترل کند.

مطالعات مختلف نشان داده‌اند که جلسات مکرر tDCS می‌تواند علائم اضطراب را در اختلالاتی مانند اضطراب فراگیر، اضطراب اجتماعی یا اضطراب پیش از امتحان کاهش دهد. البته این اثر معمولاً تدریجی است و با تداوم جلسات بیشتر آشکار می‌شود.

tDCS چه حسی دارد و جلسات آن چگونه است؟

جلسات tDCS معمولاً ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشند. فرد در طول جلسه روی صندلی راحت می‌نشیند؛ گاهی همزمان تمرینات آرام‌سازی یا توجه ذهنی انجام می‌شود.
درمانگر الکترودها را روی نقاط خاصی از سر (بسته به هدف درمان) قرار می‌دهد و دستگاه را روشن می‌کند. ممکن است در چند دقیقه اول کمی احساس گرما، خارش یا سوزن‌سوزن شدن داشته باشید که طبیعی است و معمولاً سریع از بین می‌رود.

تعداد جلسات بسته به شدت اضطراب متفاوت است، اما معمولاً بین ۱۰ تا ۲۰ جلسه پیشنهاد می‌شود. برخی افراد از همان هفته‌های اول احساس آرامش و تمرکز بیشتر گزارش می‌کنند.


آیا tDCS جایگزین دارو یا روان‌درمانی است؟

خیر. tDCS معمولاً به‌عنوان درمان کمکی در کنار روش‌های دیگر استفاده می‌شود. بهترین نتایج زمانی به‌دست می‌آیند که تحریک مغزی با روان‌درمانی یا تکنیک‌های ذهن‌آگاهی ترکیب شود.
تحریک مغزی می‌تواند «زمینه عصبی» را برای پذیرش بهتر درمان‌های روان‌شناختی فراهم کند. بنابراین فرد هم از نظر مغزی و هم از نظر شناختی، آمادگی بیشتری برای کاهش اضطراب پیدا می‌کند.


مزایا و ایمنی

tDCS روش بسیار کم‌خطر و غیرتهاجمی است. نیازی به بی‌هوشی، جراحی یا تزریق ندارد.
عوارض معمول آن فقط خارش یا قرمزی موقت پوست زیر الکترودهاست. این روش در سراسر دنیا تحت نظارت روان‌پزشکان و نوروتراپیست‌ها استفاده می‌شود و سازمان‌های علمی معتبری آن را بی‌خطر می‌دانند.
با این حال، افرادی که ضربان‌ساز قلب، ایمپلنت فلزی در سر یا سابقه تشنج دارند، باید پیش از انجام آن با پزشک مشورت کنند.

tDCS راهی نوین و علمی برای کمک به تنظیم فعالیت مغز در اضطراب است. این روش به جای سرکوب هیجان، به مغز یاد می‌دهد آرام‌تر و متعادل‌تر کار کند.
اگر مدتی است اضطراب زندگی شما را مختل کرده و از درمان‌های معمول نتیجه کامل نگرفته‌اید، شاید tDCS بتواند بخشی از پاسخ باشد — البته نه به‌عنوان معجزه، بلکه به عنوان ابزاری کمکی در مسیر بازیابی آرامش ذهن و بدن.

tDCS و فواید آن: چگونه تحریک الکتریکی مغز عملکرد ذهن را تقویت می‌کند؟

در دنیای مدرن، مغز ما همواره تحت فشار است. استرس، کمبود خواب، حجم بالای اطلاعات و زندگی پرسرعت، می‌تواند توانایی‌های ذهنی و خلق و خوی ما را کاهش دهد. در چنین شرایطی، روش‌های نوینی مثل tDCS (تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای) پا به عرصه گذاشته‌اند تا عملکرد مغز را به صورت هدفمند و ایمن بهبود دهند. اما فواید واقعی tDCS چیست و چرا متخصصان علوم اعصاب آن را توصیه می‌کنند؟

تدوین و گردآوری – دنیا نهضت

tDCS چگونه مغز را تقویت می‌کند؟

tDCS یک فرایند غیرتهاجمی و ساده است که جریان الکتریکی بسیار ضعیفی (حدود ۱–۲ میلی‌آمپر) را از طریق الکترودهایی روی پوست سر به مغز منتقل می‌کند. این جریان باعث می‌شود:

  • فعالیت نورون‌هایی که بیش‌فعال هستند کاهش یابد.
  • تحریک‌پذیری نورون‌های کم‌فعال افزایش یابد.

به این ترتیب، تعادل شبکه‌های مغزی بازمی‌گردد و مغز آماده عملکرد بهتر در تمرکز، حافظه، حل مسئله و کنترل هیجانات می‌شود.

مزایای استفاده از tDCS

۱. تقویت تمرکز و توجه

tDCS با فعال‌سازی مناطق پیش‌پیشانی، توانایی مغز در تمرکز طولانی‌مدت و مدیریت حواس‌پرتی‌ها را بهبود می‌بخشد. این امر به ویژه برای دانشجویان، کارکنان اداری و ورزشکاران بسیار مفید است.

۲. بهبود حافظه و یادگیری

تحریک مغز با tDCS می‌تواند حافظه کاری، سرعت یادگیری و نگهداری اطلاعات را افزایش دهد. مطالعات نشان داده‌اند افرادی که از tDCS استفاده کرده‌اند، در آزمون‌های حافظه و توانایی حل مسئله عملکرد بهتری داشته‌اند.

۳. کاهش اضطراب و بهبود خلق

tDCS می‌تواند فعالیت بیش‌ازحد نواحی مرتبط با اضطراب را کاهش دهد و به فرد کمک کند ذهن آرام‌تری داشته باشد. این اثر باعث می‌شود فرد راحت‌تر به خواب رود و در طول روز آرامش بیشتری داشته باشد.

۴. کمک به بازتوانی حرکتی و شناختی

در افرادی که پس از سکته مغزی یا آسیب مغزی دچار ضعف حرکتی یا شناختی شده‌اند، tDCS می‌تواند توانایی بازآموزی عضلات و بازگرداندن عملکرد شناختی را تسریع کند.

۵. کاهش درد و ناراحتی مزمن

تحریک الکتریکی مغز می‌تواند مسیرهای درد را مهار کرده و ناراحتی‌های مزمن مانند میگرن یا دردهای عصبی را کاهش دهد.

۶. روش غیرتهاجمی و ایمن

tDCS بدون نیاز به دارو یا جراحی انجام می‌شود و عوارض جانبی بسیار کمی دارد، معمولاً تنها خفیف‌ترین احساس گزگز یا گرما روی پوست است.


چه کسانی می‌توانند از tDCS بهره ببرند؟

  • دانش‌آموزان و دانشجویان: افزایش تمرکز و یادگیری
  • افراد شاغل: مدیریت استرس و بهبود کارایی ذهن
  • ورزشکاران: افزایش سرعت واکنش و هماهنگی ذهن و بدن
  • افراد سالمند: بهبود حافظه و کاهش افت شناختی
  • بیماران با افسردگی یا اضطراب خفیف تا متوسط: کاهش علائم و بهبود خلق

پشتوانه علمی

مطالعات منتشرشده در مجلات معتبر علمی مانند Brain Stimulation و Frontiers in Neuroscience نشان می‌دهد که tDCS می‌تواند عملکرد شناختی، کنترل هیجانی و مهارت‌های حرکتی را بهبود دهد. همچنین این روش در بسیاری از مراکز علمی و درمانی جهان به عنوان یک گزینه مکمل علمی و ایمن مورد استفاده قرار می‌گیرد.


tDCS یک روش علمی، مدرن و ایمن است که مغز را هدفمند تحریک می‌کند. فواید این روش شامل:

  • تقویت تمرکز و حافظه
  • کاهش اضطراب و بهبود خلق
  • افزایش سرعت یادگیری و حل مسئله
  • کمک به بازتوانی حرکتی و شناختی
  • کاهش دردهای مزمن

با توجه به این مزایا، tDCS می‌تواند راهکاری مؤثر برای افزایش عملکرد ذهنی و بهبود کیفیت زندگی باشد، بدون اینکه نیاز به دارو یا روش‌های تهاجمی داشته باشید

تحریک الکتریکی مغز (tDCS): روشی نوین برای بهبود عملکرد مغز و درمان اختلالات عصبی

مغز انسان با میلیاردها نورون فعالیت می‌کند و ارتباط این سلول‌ها از طریق جریان‌های الکتریکی بسیار ظریف شکل می‌گیرد. تغییر در این الگوهای الکتریکی می‌تواند بر عملکرد شناختی، خلق‌و‌خو و حتی رفتار انسان تأثیر بگذارد. در سال‌های اخیر، دانشمندان موفق شده‌اند با روش‌های نوینی مانند تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای (tDCS) این فعالیت‌ها را به‌صورت هدفمند تنظیم کنند. این روش، یکی از غیرتهاجمی‌ترین و ایمن‌ترین تکنیک‌های نورومدولاسیون است که در سراسر جهان به‌سرعت در حال گسترش است.

تدوین و گردآوری : دنیا نهضت – روانشناس

tDCS چیست و چگونه کار می‌کند؟

tDCS (Transcranial Direct Current Stimulation) نوعی تحریک الکتریکی خفیف مغز است که در آن جریان ضعیفی (معمولاً بین ۱ تا ۲ میلی‌آمپر) از طریق دو الکترود بر سطح جمجمه اعمال می‌شود.
این جریان باعث تغییر در تحریک‌پذیری نورون‌ها می‌گردد:

  • قطب مثبت (آند) موجب افزایش فعالیت نورونی در ناحیه هدف می‌شود.
  • قطب منفی (کاتد) فعالیت بیش‌ازحد نورونی را کاهش می‌دهد.

نتیجه این فرایند، تعادل مجدد بین شبکه‌های مغزی و بهبود عملکرد شناختی یا رفتاری است — بدون نیاز به دارو یا روش‌های تهاجمی.


tDCS برای چه اختلالاتی مفید است؟

مطالعات علمی نشان داده‌اند که تحریک الکتریکی مغز می‌تواند در طیف وسیعی از اختلالات عصبی و روانی مفید باشد، از جمله:

  • افسردگی: با فعال‌سازی ناحیه پیش‌پیشانی چپ (DLPFC)، tDCS به تنظیم خلق و کاهش علائم افسردگی کمک می‌کند.
  • اختلال اضطراب: کاهش بیش‌فعالی آمیگدالا و افزایش کنترل شناختی از طریق نواحی قشری.
  • پارکینسون و MS: بهبود کنترل حرکتی و کاهش لرزش یا سفتی عضلات.
  • سکته مغزی: کمک به بازآموزی حرکتی و گفتاری پس از آسیب مغزی.
  • اختلال وسواس (OCD): کاهش فعالیت مدارهای بیش‌فعال در لوب فرونتال و سینگولیت.
  • اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD): افزایش تمرکز و کنترل شناختی در کودکان و نوجوانان.
  • دردهای مزمن: مهار مسیرهای درد در سیستم عصبی مرکزی.

در برخی پژوهش‌ها نیز مشخص شده که tDCS می‌تواند باعث افزایش حافظه کاری، سرعت پردازش ذهنی و تمرکز در افراد سالم شود.

جلسات درمانی چگونه انجام می‌شود؟

در هر جلسه، پزشک یا کارشناس نوروتراپی، محل دقیق قرارگیری الکترودها را با توجه به هدف درمان مشخص می‌کند. پوست سر با محلول نمکی یا ژل رسانا تمیز می‌شود تا جریان الکتریکی به‌خوبی منتقل شود.
الکترودها توسط کلاه مخصوص یا بند الاستیکی روی سر فیکس می‌شوند و جریان برای حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه اعمال می‌شود. در طول درمان، فرد تنها احساس خفیفی از گزگز یا گرما در ناحیه تماس دارد که کاملاً طبیعی و بی‌خطر است.

تعداد جلسات بسته به نوع مشکل متفاوت است، اما معمولاً بین ۱۰ تا ۲۰ جلسه برای رسیدن به نتایج پایدار توصیه می‌شود.


مزایای تحریک الکتریکی مغز (tDCS)

  1. غیرتهاجمی و بدون درد
    در این روش هیچ برش یا تزریقی انجام نمی‌شود.
  2. بدون عوارض دارویی و وابستگی
    برای افرادی که نمی‌خواهند دارو مصرف کنند، گزینه‌ای ایمن است.
  3. قابل استفاده در سنین مختلف
    از کودکان تا سالمندان می‌توانند از آن بهره ببرند.
  4. تکمیل‌کننده درمان‌های دیگر
    می‌توان tDCS را در کنار نوروفیدبک، روان‌درمانی یا دارودرمانی استفاده کرد.
  5. افزایش انعطاف‌پذیری مغزی (نوروپلاستیسیته)
    این ویژگی باعث بهبود یادگیری، تمرکز و تنظیم هیجانی می‌شود.

چه کسانی نباید از tDCS استفاده کنند؟

  • افرادی که در سر یا بدن خود ایمپلنت فلزی یا دستگاه تنظیم ضربان قلب (پیس‌میکر) دارند.
  • مبتلایان به صرع فعال یا تومور مغزی.
  • کسانی که روی پوست سر خود زخم یا عفونت فعال دارند.
  • بیماران مبتلا به بیماری‌های پوستی شدید در ناحیه قرارگیری الکترودها.

تحریک الکتریکی مغز (tDCS) یکی از پیشرفته‌ترین روش‌های نوین در حوزه علوم اعصاب است که به مغز کمک می‌کند خود را تنظیم کند، نه وابسته به دارو شود.
اگر به دنبال روشی ایمن، علمی و اثربخش برای بهبود عملکرد ذهن، خلق یا تمرکز هستید، tDCS می‌تواند گزینه‌ای هوشمندانه باشد، گامی در جهت بازآموزی مغز برای بازگشت به تعادل طبیعی خود.

درمان بی‌خوابی با CES: چگونه تحریک الکتریکی مغز می‌تواند خواب را بازگرداند؟

بی‌خوابی یکی از شایع‌ترین مشکلات زندگی مدرن است. بسیاری از افراد شب‌ها ساعت‌ها در رختخواب می‌چرخند، ذهنشان آرام نمی‌گیرد و صبح با خستگی بیدار می‌شوند. در حالی‌که داروهای خواب‌آور ممکن است در کوتاه‌مدت کمک‌کننده باشند، اما استفاده‌ی طولانی‌مدت از آن‌ها وابستگی و عوارضی به دنبال دارد.
اینجاست که تحریک الکتریکی عصبی کرانیال (CES) به عنوان یک روش علمی، ایمن و بدون دارو برای درمان بی‌خوابی مطرح می‌شود.

تدوین و گردآوری : دنیا نهضت – روانشناس

CES چیست و چگونه عمل می‌کند؟

CES (Cranial Electrotherapy Stimulation) نوعی درمان غیرتهاجمی است که با استفاده از جریان بسیار ضعیف الکتریکی (معمولاً کمتر از ۱ میلی‌آمپر) بر روی مغز اثر می‌گذارد.
در این روش، الکترودهای کوچکی روی نواحی اطراف گوش یا پیشانی قرار می‌گیرند و جریان ملایمی از میان پوست عبور می‌کند.

این تحریک ظریف باعث می‌شود الگوی فعالیت الکتریکی مغز و ترشح مواد شیمیایی عصبی مانند سروتونین، دوپامین و ملاتونین متعادل شود — موادی که مستقیماً با خواب، خلق‌و‌خو و آرامش ذهن در ارتباط هستند.

به زبان ساده، CES مغز را به حالتی بازمی‌گرداند که بتواند به‌طور طبیعی آرام شود و خواب را آغاز کند.


چرا مغز دچار بی‌خوابی می‌شود؟

بی‌خوابی معمولاً نتیجه‌ی بیش‌فعالی نواحی خاصی از مغز است — به‌ویژه قشر پیش‌پیشانی (Prefrontal Cortex) و آمیگدالا (Amygdala) که در کنترل استرس و نگرانی نقش دارند.
وقتی این نواحی بیش از حد فعال باشند، مغز حتی در حالت استراحت هم “خاموش نمی‌شود.”

CES با ارسال جریان الکتریکی کنترل‌شده، این نواحی را آرام می‌کند و در نتیجه بدن وارد حالت فیزیولوژیک خواب می‌شود.

مزایای درمان بی‌خوابی با CES

۱. غیر دارویی و بدون وابستگی
برخلاف داروهای خواب‌آور، CES هیچ وابستگی یا تحمل دارویی ایجاد نمی‌کند.

۲. بهبود کیفیت خواب، نه فقط طول آن
کاربران گزارش داده‌اند که پس از چند جلسه، خواب عمیق‌تر و آرام‌تری را تجربه کرده‌اند.

۳. کاهش استرس و اضطراب همزمان
چون CES روی سیستم عصبی مرکزی اثر می‌گذارد، اضطراب و افکار مزاحم شبانه را نیز کاهش می‌دهد.

۴. ایمن و بدون عوارض جدی
تنها ممکن است در برخی افراد احساس خفیف گزگز در محل الکترود یا خواب‌آلودگی موقت ایجاد شود.

۵. اثرات ماندگار پس از چند هفته درمان
پس از حدود ۱۵ تا ۲۰ جلسه، الگوی خواب مغز بازآموزی شده و اثرات ماندگار باقی می‌ماند.


شواهد علمی

مطالعات متعدد اثر مثبت CES بر خواب را تأیید کرده‌اند:

  • در یک پژوهش در Journal of Clinical Sleep Medicine، بیش از ۶۵٪ بیماران مبتلا به بی‌خوابی مزمن پس از ۴ هفته درمان با CES بهبود قابل‌توجهی در کیفیت خواب نشان دادند.
  • پژوهشی دیگر در Sleep Disorders Research نشان داد که CES با کاهش فعالیت بیش‌ازحد سیستم سمپاتیک، بدن را برای ورود به خواب عمیق آماده می‌کند.

به همین دلیل، سازمان FDA آمریکا، CES را برای درمان اضطراب، افسردگی و بی‌خوابی تأیید کرده است.


چه کسانی می‌توانند از CES برای بهبود خواب استفاده کنند؟

  • افرادی که از بی‌خوابی ناشی از استرس، اضطراب یا افکار مزاحم رنج می‌برند
  • افرادی که نمی‌خواهند از داروهای خواب‌آور استفاده کنند
  • کسانی که خواب سبک، کابوس‌های مکرر یا بیداری‌های شبانه دارند
  • بیماران در حال ترک داروهای خواب‌آور که به دنبال روش جایگزین هستند

CES روشی علمی و ایمن برای درمان بی‌خوابی بدون دارو است.
این فناوری با تحریک الکتریکی ضعیف، تعادل عصبی و شیمیایی مغز را بازمی‌گرداند و باعث آرامش، کاهش اضطراب و افزایش کیفیت خواب می‌شود.

اگر سال‌هاست با بی‌خوابی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنید، شاید وقت آن رسیده باشد که به جای خاموش کردن ذهن با دارو، به مغزتان یاد بدهید چطور خودش آرام شود. تحریک الکتریکی عصبی (CES) دقیقاً همین کار را برایتان انجام می‌دهد.

ذهن‌آگاهی/ توجه آگاهی (مایندفولنس) و تنظیم هیجان

در دهه‌های اخیر، ذهن‌آگاهی (Mindfulness) به‌عنوان یکی از بنیادی‌ترین مؤلفه‌های درمان‌های موج سوم رفتار درمانی ـ از جمله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)، درمان متمرکز بر شفقت (CFT) و درمان فرایندمحور (PBT) ـ جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده است. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که تمرین ذهن‌آگاهی موجب بهبود تنظیم هیجان و افزایش کیفیت روابط بین‌فردی می‌شود (گوندلمن و همکاران، ۲۰۱۷).

این تصویر دارای صفت خالی alt است؛ نام پروندهٔ آن %D9%85%D8%A7%DB%8C%D9%86%D8%AF%D9%81%D9%88%D9%84%D9%86%D8%B3-%D9%88-%D8%AA%D9%86%D8%B8%DB%8C%D9%85-%D9%87%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D9%86.png است

گرد آوری و تدوین: دکتر پیمان دوستی

کابات زین (۱۹۹۴) ذهن‌آگاهی/ توجه آگاهی (مایندفولنس)را به معنای «توجه عمدی به تجربه لحظه حاضر، بدون قضاوت و با پذیرش» تعریف می کند. در واقع، ذهن‌آگاهی/ توجه آگاهی (مایندفولنس) نه‌تنها به آگاهی از آنچه اکنون در درون و بیرون ما رخ می‌دهد اشاره دارد، بلکه کیفیت رابطه ما با آن تجربه را نیز تغییر می‌دهد. در حالت ذهن‌آگاهانه، به‌جای تلاش برای تغییر یا اجتناب از افکار و احساسات، آن‌ها را مشاهده و در آغوش می‌گیریم.

ذهن‌آگاهی/ توجه آگاهی (مایندفولنس) با تنظیم هیجان در ارتباط است. در واقع، تنظیم هیجان، فرایندی است که افراد از طریق آن بر نحوه تجربه و ابراز هیجان‌های خود تأثیر می‌گذارند. در عین حال، ذهن‌آگاهی/ توجه آگاهی (مایندفولنس) به افراد کمک می‌کند به‌جای واکنش‌های تکانشی و خودکار، پاسخ‌هایی آگاهانه و منطبق با ارزش‌هایشان بدهند. از طریق تمرین‌های متمرکز بر تنفس، بدن‌اسکن، یا مشاهده افکار، فرد یاد می‌گیرد میان «رخداد» و «پاسخ» فاصله‌ای آگاهانه ایجاد کند؛ فاصله‌ای که در آن آزادی انتخاب شکل می‌گیرد.

در پژوهشی طولی، رومر و همکاران (۲۰۱۵) نشان دادند که افزایش مهارت‌های ذهن‌آگاهی/ توجه آگاهی (مایندفولنس) به‌ویژه «پذیرش بدون قضاوت» و «آگاهی از تجربه درونی» به‌طور معناداری پیش‌بینی‌کننده کاهش نشخوار ذهنی، اضطراب و واکنش‌پذیری هیجانی است. به بیان دیگر، ذهن‌آگاهی ظرفیت «تنفس در میانه طوفان هیجان» را تقویت می‌کند.

در رویکردهای درمانی مانند درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)  و درمان متمرکز بر شفقت (CFT)، ذهن‌آگاهی نه فقط تمرینی برای لحظه‌ای خاص، بلکه شیوه‌ای برای زیستن است. درمانگران به مراجعان آموزش می‌دهند که چگونه با تجربه‌های درونی خود تماسی گشوده تر و مهربانانه‌تر برقرار کنند. این حضور مهربانانه، به‌ویژه در درمان مراجعان مبتلا به اختلالات هیجانی یا شخصیت مرزی، به کاهش خودقضاوت‌گری و افزایش خود شفقت ورزی منجر می‌شود (بائر و همکاران، ۲۰۱۹).

در سطح روزمره نیز می‌توان ذهن‌آگاهی/ توجه آگاهی (مایندفولنس) را در کار، روابط و حتی خوردن و راه‌رفتن تمرین کرد. به‌عنوان مثال، هنگام گفت‌وگو با دیگران، آگاهانه به صدا، حس بدن و احساسات خود بدون قضاوت یا برنامه‌ریزی برای پاسخ بعدی، توجه کنید. این تمرین ساده، کیفیت ارتباط را عمیق‌تر و اصیل‌تر می‌کند. به یاد داشته باشید که ذهن‌آگاهی، تمرینی برای خاموش کردن ذهن نیست، بلکه از طریق حضور آگاهانه و پذیرا، فرد می‌تواند چرخه واکنش‌های هیجانی را به چرخه‌ای از انتخاب‌های آگاهانه تبدیل کند.